Niedziela, 28 Maja

Dzieje Apostolskie 2,1-11.

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu.
Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.
Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden.
I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem.
Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?
Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? –
Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji,
Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu,
Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

Księga Psalmów 104(103),1ab.24ac.29bc-30.31.34.

Błogosław, duszo moja, Pana,
O Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

Gdy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym Duchem
i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki:
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja,
będę radował się w Panu.

Pierwszy list do Koryntian 12,3b-7.12-13.

Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch;
różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan;
różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.
Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem.
Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

Ewangelia wg św. Jana 20,19-23.

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam».
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Św. Gertruda z Helfty

Jak czytamy w ewangelii, Pan dał Ducha Świętego swoim uczniom, gdy tchnął na nich (por. J 20, 22), tak też Gertruda błagała Pana z gorącą żarliwością, aby raczył w swojej hojności, dać także jej Ducha, z którego wypływa wszelka słodycz. Pan jej odpowiedział: „Jeśli pragniesz otrzymać Ducha Świętego, trzeba, żebyś jak moi uczniowie, najpierw dotknęła mego boku i moich rąk” (por. J 20, 27).

Słowa te sprawiły, że zrozumiała, że jeśli ktoś pragnie otrzymać Ducha Świętego, musi dotknąć boku Pana, czyli z wdzięcznością rozważać miłość Serca Bożego, przez które On przeznaczył nas na wieczność, byśmy byli jego synami i dziedzicami Jego królestwa, a także rozważać, w jaki sposób, przez nieskończone dobrodziejstwa, zawsze nas napominał pomimo, że nie byliśmy godni, i obdarzał swoją łaską, pomimo, że nie byliśmy wdzięczni. Trzeba ponadto dotknąć rąk Pana, czyli przypomnieć sobie z wdzięcznością każdy gest, przez który Pan z miłości do nas trudził się dla naszego zbawienia przez trzydzieści trzy lata, a potem jeszcze bardziej przez swoją mękę i śmierć.

A kiedy będzie rozpalony ta świadomością i wdzięcznością, niech ofiaruje całe swoje serce Bogu, aby podobać się woli Bożej, w zjednoczeniu z tą miłością, która sprawiła, że Pan powiedział: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (J 20, 21), tak że człowiek nie pragnie niczego innego poza podobaniem się Bogu i co więcej, ofiaruje siebie […]. Jeśli ktoś postępuje w ten sposób, bez wątpienia otrzyma Ducha Świętego, Parakleta, w taki sam sposób, w jaki apostołowie otrzymali Go z natchnienia Syna Bożego.