Czwartek, 11 Grudnia

Księga Izajasza 41,13-20.

Ja, Pan, twój Bóg, ująłem twą prawicę, mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą».
Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – mówi Pan – odkupicielem twoim – Święty Izraela.
Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w drobną sieczkę;
ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela.
Nędzni i biedni szukają wody, a jej nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela.
Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód pośrodku nizin. Zamienię pustynię w pojezierze, a wyschniętą ziemię w wodotryski.
Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie.
Ażeby zobaczyli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pańska to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.

Księga Psalmów 145(144),1.9.10-11.12-13ab.

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Ewangelia wg św. Mateusza 11,11-15.

Jezus powiedział do tłumów: «Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on.
A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu, a zdobywają je ludzie gwałtowni.
Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana.
A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść.
Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Św. Hilary

Jak właściciel w Ewangelii świętego Łukasza trzy razy odwiedza nieurodzajne drzewo figowe (Łk 13,6), tak i święta Matka Kościół każdego roku zaznacza przyjście Pana przez wyraźny okres trzech tygodni. „Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19,10). Przybył przed Prawem, ponieważ z naturalnego powodu dał poznać, co każdy powinien zrobić lub czego przestrzegać (Rz 1,20). Przybył pod Prawem, skoro za przykładem patriarchów i przez głos proroków potwierdził potomstwu Abrahama dekrety Prawa. Przybył po raz trzeci po Prawie, przez łaskę, aby wezwać pogan, żeby „Od wschodu słońca aż po zachód jego, słudzy Pańscy, chwalili imię Pana” (Ps 113,1-3). Aż do końca świata nie przestaje wzywać tych sług do śpiewania Jego chwały.
Zawartość świętych ksiąg bowiem zapowiada słowami, objawia faktami i umacnia przykładami przyjście Jezusa Chrystusa, naszego Pana... Przez oczywiste i prawdziwe zapowiedzi, przez sen Adama, potop Noego, usprawiedliwienie Abrahama, narodziny Izaaka, służebność Jakuba – w tych patriarchach to On zradza, obmywa, uświęca, wybiera lub odkupia Kościół. Jednym słowem, we wszelkich proroctwach to stopniowe odsłanianie tajemnego planu Bożego zostało nam dane, aby poznać Jego przyszłe wcielenie. Każda osoba, każda epoka, każdy fakt odbija jakby w lustrze obraz Jego przyjścia, Jego przepowiadania, Jego Męki, Jego zmartwychwstania i naszego zgromadzenia w Kościele. Począwszy od Adama, punkcie wyjścia naszego poznania rodzaju ludzkiego, znajdujemy od początków świata zapowiedź tego, co w Panu otrzymuje swoje całkowite dopełnienie.