Piątek, 26 Kwietnia

Dzieje Apostolskie 13,26-33.

Kiedy Paweł przybył do Antiochii Pizydyjskiej, przemówił w synagodze: «Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu,
bo mieszkańcy Jeruzalem i ich zwierzchnicy nie uznali Jezusa, a potępiając Go, wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat.
Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Piłata, aby Go stracił.
Gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie.
Ale Bóg wskrzesił Go z martwych,
a On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają świadectwo o Nim przed ludem.
My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej ojcom:
że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak też jest napisane w psalmie drugim: „Ty jesteś moim Synem, Ja Ciebie dziś zrodziłem”».

Księga Psalmów 2,6-7.8-9.10-11.

«Oto Ja ustanowiłem swego Króla
na Syjonie, świętej górze mojej».
Wyrok Pański ogłoszę:
On rzekł do Mnie: «Ty jesteś moim Synem,
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.

Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody
i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządził,
skruszysz ich jak gliniane naczynie».

A teraz, królowie, zrozumcie,
nauczcie się, sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bojaźnią,
z drżeniem całujcie Mu stopy.

Ewangelia wg św. Jana 14,1-6.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie!
W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce.
A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście
i wy byli tam, gdzie Ja jestem.
Znacie drogę, dokąd Ja idę».
Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?»
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie».

Św. Katarzyna ze Sieny

Nadrzędna Dobroć objawia się na wiele sposobów, a błogosławiony Chrystus powiedział: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele” (J 14,2). Któż mógłby określić różnorodność Bożych środków, nawiedzeń, darów i łask, nie tylko w stworzeniach, ale i w pojedynczej duszy?
Jak bowiem cnoty są różne, chociaż wszystkie są naznaczone znakiem miłości, tak też postępowanie i uczynki sług Bożych są bardzo różne; nie dlatego, że ten, kto posiada cnotę miłości w sposób doskonały, nie posiada również wszystkich innych, ale każdy z nich ma szczególną cnotę, która dominuje nad wszystkimi innymi. Stąd różnice w ich życiu. Ten, kto ma miłość ponad wszystko inne, czerpie całą przyjemność z praktykowania jej wobec bliźniego; ten, kto ma pokorę, namiętnie szuka samotności. Jeden kocha sprawiedliwość, drugi wolność, jaką daje żywa wiara, która zdaje się niczego nie obawiać. Inni kochają pokutę i całkowicie poświęcają się umartwianiu swoich ciał; inni starają się zabić własną wolę poprzez prawdziwe i doskonałe posłuszeństwo. Tak więc środki są różne, chociaż wszyscy podążają ścieżką miłości.
Wszyscy święci, którzy cieszą się życiem wiecznym, podążają nią, ale na różne sposoby, ponieważ jeden nie jest podobny do drugiego. Taka sama różnica istnieje między aniołami, którzy nie wszyscy są równi. Tak więc jedną z radości duszy w życiu wiecznym jest dostrzeganie wielkości Boga w różnorodności nagród, jakie daje swoim świętym.