poniedziałek 29 listopada 2021

Księga Izajasza 2,1-5.

Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy:
Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną,
mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską do świątyni Boga Jakuba. Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem».
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!

Księga Psalmów 122(121),1-2.4-5.6-7.8-9.

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
Tam wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: "Pokój z tobą"!
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.

Ewangelia wg św. Mateusza 8,5-11.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go,
mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi».
Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go».
Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie.
Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: "Idź!" — a idzie; drugiemu: "Przyjdź!" — a przychodzi; a słudze: "Zrób to!" — a robi».
Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary.
Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i z Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim».

Komentarz Św. Ireneusz z Lyonu

    „Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana – kiedy zawrę z domem Izraela „i z domem judzkim” nowe przymierze… Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestw i wypiszę na ich sercu” (Jr 31,31nn). Izajasz głosi, że te obietnice powinny być dziedzictwem; także dla nich księga Nowego Przymierza została otwarta: „W owym dniu patrzeć będzie człowiek na swego Stwórcę i jego oczy się zwrócą ku Świętemu Izraela. Nie popatrzy więcej na ołtarze, dzieło rąk swoich…” (17,7nn). Jest oczywiste, że te słowa skierowane są do tych, którzy porzucają swoje bożki i wierzą w Boga, naszego Stworzyciela, dzięki Świętemu Izraela, a jest nim Chrystus…
W księdze Izajasza Słowo samo mówi, że miało się objawić między nami – Syn Boży rzeczywiście stał się człowiekiem – i pozwolić się nam znaleźć, którzy go przedtem nie znaliśmy: „Tym, którzy Mnie nie szukali, dałem się znaleźć. Mówiłem: „Oto jestem!” do narodu, który nie wzywał mego imienia” (65,1). Że ten lud, o którym mówi Izajasz, powinien być ludem świętym, to było zapowiedziane w dwunastu prorokach przez Ozeasza: „Nazwę „lud nie mój” – ludem moim, i „nieumiłowaną” – umiłowaną i powiem: 'Ludem moim jesteś'… i będą im mówić: „Dzieci żyjącego Boga” (Rz 9,25-29; Oz 2,25; 2,1). To także sens tego, co powiedział Jan Chrzciciel: „Z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi” (Mt 3,9). Prawdziwie, oderwane przez wiarę od kultu kamieni, nasze serca widzą Boga i stajemy się synami Abrahama, który jest usprawiedliwiony z wiary.